Les Borges Blanques - Lleida
+ 34 626 89 74 12
- info@cosesdelmon.es -

Diario de abordo, día 5

Wicklow Mountains National Park

Ram kishan Puri

Vaya noche¡¡

Bueno, me echan del sitio preferido y ahora que, jeje . Hay otra opción, pero también es pronto para ir a llamar la atención. Un centro de salud cerrado el domingo, o sea que el jardín es público jeje y lo más importante no molestaré a nadie. También tengo los servicios a 2 minutos qué más puedo pedir. Aixxxx¡¡¡ pero estoy rendido y necesito dormir un rato¡¡¡ jaja, así que busco un sitio saliendo de la ciudad. A un kilómetro veo un terreno vacío con hierbajos y Cañizal, vaya un lugar ideal para montar el chiringuito¡¡. Busco un sitio que no se vea desde la carretera y me pongo a montar. Cuando ya lo tenía casi montado veo un pequeño sendero al otro lado y pienso: – ya la hemos fastidiado, lugar de paso. También veo una pista de tenis no muy lejos de ahí y pienso que estoy en lo cierto pero mi pereza me dice: – tranquilo, hoy es domingo y son más de las 21 h ¿quién va a ir a jugar al tenis en esta hora?, pues claro me convence y me meto dentro a dormir un ratito.

Me despierto porque tengo sed y veo que ya estoy bastante despejado así que me pongo a escribir un poquito, vaya lo que estoy haciendo ahora jejeje. Al cabo de un buen rato escucho voces de críos/ adolescentes, pero no me preocupó por qué quién va a cruzar a esa hora por ese descampado. Pero mira tú, pasan por ahí y al ver el chiringuito lo enfocan con una linterna. Yo amablemente les digo que no molesten, que estoy descansando… y pasan de largo. Un rato después suena música disco en la distancia y me dijo: -hay que mudarse, hay que irse de aquí. Pero mi pereza me dice: – qué pena deshacer todo para volver a montar en otro sitio, no pasa nada… pero al cabo de otro rato pasa otro grupito y me digo: – una parte de mi tenía razón, es un sendero pero no es para ir a jugar al tenis, qué mala leche es para acortar camino hacia la disco qué encima hoy es domingo y abren a medianoche jeje, me rio de mí mismo. Bueno los chic@s pasan y lo mismo con la linternita enfocando al chiringuito y murmurando, les digo lo mismo, pero uno de ellos el más tontorrón se le ocurre dar una palmadita en la lona, jeje qué gracioso. Salgo y le digo: – vete a la disco y deja descansar, con un poco de mala leche. Se asustan al verme, pero se van riendo. No necesitaría un tercer grupito, quiero descansar, esto parece la Rambla en domingo, jaja así que pienso en ir a ese otro sitio que he comentado antes, al centro de salud. Eureka¡¡ el sitio es perfecto a esta hora, pero no me da tiempo a montar el chiringuito porque se pone a llover. En inglés hay una expresión qué dice -rain cats and dogs, qué significa que están lloviendo gatos y perros, vaya que empezó a diluviar, jeje. Me meto dentro del toldo y a esperar sentado que la lluvia cese y a esperar, y esperar… Ya más tarde deja de llover. Tarde que es y dolorido ni ganas tengo de montar el chiringuito lo dejo todo fuera de las maderas lo cubro con el toldo y yo me quedo en cogido en una bolita a descansar lo que pueda encima de las tablas.

A las 6 am suena la alarma que me puse por si me dormía. Vaya noche¡¡¡ lo recojo todo y me pongo en ruta. Mi destino será, un parque natural – Wicklow Mountains National Park (ver fotos) -para hacer un poco de senderismo o sea a patear un poco por las montañas y no veas tu qué ganas tengo yo ahora de ir a hacer senderismo me digo a mí mismo,jeje pero mi mente más amable me dice: -tranquilo verás que cuando estés ahí te animas. Bueno vamos a ver jeje.

Pues solo llegar, estaba cerquita a dos horas en bici, ya pude ver el pueblecito y como había pensado me animé al ver todo ese paisaje. Me metí por dentro de la ciudad, mejor dicho, pueblecito y seguí una carretera que no sé a donde llevaba, pero parecía que iba en buena dirección. Mi primer pensamiento fue: – vuelve para atrás no sea que después no lleve a ningún sitio y vaya ganas tengo yo ahora de hacer más kilómetros de los que toquen, pero mi otra mente dijo: qué más te da, nadie te manda¡¡ y no hay nada más que hacer que dejarte llevar por la aventura… pues ala¡¡¡ a dejarse llevar por la aventura… Más adelante encontré un lago precioso y me entraron ganas de sentarme a comer algo delante del lago y coger fuerzas con ese paisaje tan bonito. Hummm qué rico y qué fotos más bonitas he hecho, pero tengo que vigilar mucho con el tema del móvil y la batería. Entre el mapa, fotos… gasto mucha batería y hago fotos con cuentagotas, porque aún no he visto ningún árbol con enchufe, jeje pero todo se dará, jeje.

Un poco más arriba de donde estoy hay un sendero hecho de madera, y pienso: – esto debe formar parte del parque porque si me fijo bien rodea todo el lago. Miro el mapa para asegurarme, aunque me queda poca batería, jeje y veo muchos más lagos cerca de este así que me entran ganas de verlo todo¡¡ y mi otra mente me dice: -! ves hombre como todo se dará¡. Sigo carretera bajo con la esperanza de ver la entrada al parque natural ya que en el google no me dice dónde está. Pues mira, si hay una entrada a un parking. Hay un cartel que pone 4 € para dejar el coche, ¿y la bici?, jeje. Veo a un señor en una caseta de madera y delante una barrera, voy y le pregunto. El señor muy amable me dice con cara de sorpresa, pues es la primera vez jeje que alguien viene en bici y remolque a este parking, jaja se ríe. Me dice: – ves a dar una vuelta con la bici mientras yo te guardo el remolque aquí junto a la caseta y no hace falta que pagues nada y si yo no estuviese estará mi compañero ¿ok? Pues agradecido cogí la bici y me fui a dar una vuelta por todos esos paisajes… Pero me encanta meterme en berenjenales y cogí una ruta que solo se podía hacer a pie y no con bici. Eso me paso por despiste y no ver los carteles, jeje. Ya me parecía a mí difícil pero como soy muy tozudo, subí como las cabras al monte, jeje. En algunos tramos había escaleras, pero también había un sendero a su lado y yo pensaba: – qué tí@s tan buenos estos que suben por aquí y yo con la bici a cuestas. La gente me miraba pero nadie me decía nada hasta, casi en la mitad del recorrido, qué alguien me dijo: – ¿pero qué haces con la bici en un sendero que solo se va a pie, no has visto la señal¡¡?. Hay unas señales de un senderista pintada en amarillo qué quiere decir: solo es para andar¡¡. Pues yo cuando vi la cascada me fui directo hacia ella y ni me fijé en los carteles, hambriento de naturaleza me fui directo a rejuvenecerme. jajaja

Una segunda persona se paró y me dice ¿qué haces? Pues le explico que he cometido un error y que ya que estaba por la mitad y que continuaría hacia adelante pues por lo que me quedaba para llegar… Me dice que más adelante hay unos pedruscos así de grandes que, si lo quiero intentar, que seré su héroe, ¿cómo, que ha dicho? Le explico que yo pensaba que esa pista que veía a lo lejos era para regresar y él me corrige amablemente y me dice que es otra cosa, nada que ver con lo que me esperaba si sigo. Me dice que más adelante hay una pista segura pero que primero hay que bajar unas escaleras, que no son fáciles con la bici pero que son mejor que las piedras, jeje. Me encontré a más personas y a todos los que me decían algo le respondía: – un error no vi el cartel. Imagina hacer la Senda de los Cazadores (Ordesa) en bici, jeje sobre todo la subida, mejor dicho, la subida en bici a cuestas, jajaja me ‘troncho’ de mí mismo, que bruto y suerte que estaba cansado, jajaja hay Ram Ram¡¡ me digo. Todo salió bien, encontré la ruta de vuelta por la pista y pude ver las vistas desde la cima. El google maps me dice que recorrí 12 km por ese sendero, jeje a ver si tendré ADN vasco y catalán mezclados eso es el summum de la tozudez, jeje.

Me voy a recoger el ‘remolque’ y a emprender de nuevo mi camino hacia el sur, hacia otra aventura a ver que me depara el resto del día. Después de un buen rato en la carretera parece que va a peor, vaya pedazo de cuestas¡¡. Bajo de la bici y a empujar. A cada curva me quejo de lo cansado que estoy y de que no veo una bajada. ¿Dónde están las bajadas?… las bajadas se hacen de rogar y me doy cuenta de que estoy en la queja. Mi otra mente me dice: – mira qué paisaje tan chulo, qué montañas, que valles… no hay prisa, pasito a pasito, hazlos más cortos y te cansarás menos. Buenoooooo replico como un niño enfadado. Me enfoco en el paisaje, cojo un ritmo respiratorio y concentrado, cuando me canso paro y así durante kilómetros. Me parece que ya veo la cima, seguro que es ahí, deseando la bajada, pero de repente se me cae el cielo encima. Empieza a llover, a llover y llover… y pienso: – ¿madre mía y aún puede ir a peor?… pues sí, aparece el frío y yo calado hasta los huesos y muy, muy cansado y un pensamiento para acabar de rematarlo: – pero ¿dónde voy a dormir hoy? Mi respuesta es: – tranquilo todo se dará pasito a pasito. Cuando acabe de llover te cambias de ropa y vamos a buscar esa bajada que ya debe de estar cerca y seguro que encontramos un pueblecito por ahí. Vale, me respondí a regañadientes¡¡

La bajada, por suerte¡¡¡ no tardó mucho en llegar y fue como un balón de aire para continuar. No llovía y entre las nubes el sol aparecía con numerosos rayos de luz. Qué bonita la bajada, qué bonito el paisaje, pero… después de una bajada viene una subida, jeje si lo acertaste¡¡

Me escuche diciéndome: – pues si hay otra subida como está me quedo aquí, en la cuneta por que no puedo más. Mi otro yo intentaba animarme: – venga busquemos una zona por donde poner el chiringuito, pero empezó a llover de nuevo muy muy muy, jejeje y ahí sí que me planté. Por suerte encontré una entrada a un bosque y me metí rápido para buscar refugio, por suerte paró de llover, pero estaba empapado, empapado de arriba abajo y hacía frío. Si, si, aquí empieza a llover sin avisar y acaba igual, jejeje. Bueno un poco menos mojado que la otra vez sí que estaba porque voy cogiéndole el tranquillo a cómo protegerme de la lluvia en plena carretera. Dentro ya del bosque me puse a buscar un sitio que estuviera más resguardado del viento, ah claro no te he dicho que aquí casi siempre hay un fuerte viento, junto a la lluvia y la humedad esto parece el paraíso, jajaja. Encontré un árbol caído y me parapeté junto a él a ver qué tal la noche.

Popers viatges compartits

Aquests son el propers viatges que organitzo. Vols esta informat? Subscriu-te a les alertes

puerta de la india

Al Nord de l’Índia

Que visitarem i que veurem en aquest viatge compartit?

Delhi, Rishikesh, Amristar (Temple Daurat), Dharamshala , Jaipur (Elefants, ciutat rosa…), Agra (Taj mahal), Varanasi … 

hotel barco Alleppey

Al Sud de l’Índia

Que visitarem i que veurem en aquest viatge compartit?

Mumbai, Templo de Kailāsanātha, Chennai, Auroville, Puducherry,Madurai,Munnar, Cochin, Allapuzha, …

Darrers articles del Blog

Fotos 1er Viatge Índia 2019

Fes clic en les fotos per ampliar-les. Anterior Siguiente També pots veure un resum i fotos del viatge També pots veure els videos del viatge 1er Viatge compartit, Índia 1er…

VIAJE POR IRLANDA 2019, 2ª PARTE

Opciones de visualización Álbum con las mejores imágenes Vídeos cortos Irlanda Paisajes de Irlanda Edificios de Irlanda Selfies Ram y bici Rutas, Carteles, información…de lugares visitados Presupuesto y gastos generales…

MÉS DE 100 DIES PER NORD AMÈRICA

Relat del meu primer llarg viatge per EEUU,VIATGE A NORD AMÈRICA ANY 2012.Un dia vaig decidir anar a Estats Units d'Amèrica i fen la ruta amb autobusos nocturns vaig recorre…
On vols viatjar?, Quines dates? Formulari Viatges
powered by Typeform
BUSCAR PER CATEGORIA
Publicitat AdSense
HISTÒRIC
On vols viatjar?, Quines dates? Formulari Viatges
powered by Typeform
BUSCAR PER CATEGORIA
Publicitat AdSense
HISTÒRIC
RSS
Instagram